Hamasterdam en de ‘antisemitische pogrom’ die nooit heeft bestaan
Dit artikel is van het Engels naar het Nederlands vertaald door Aileen Hiralal. Het originele artikel in het Engels vindt u hier (English version of this article is here)
Ik ben Joods en heb het grootste deel van een decennium in Nederland gewoond, waaronder een aantal jaren in hartje Amsterdam (ik spreek maar een beetje Nederlands, maar dat is niet zo goed).
Ik woon momenteel in een historisch Joodse wijk die tijdens de Holocaust werd ontruimd van Joodse inwoners en van 1940 tot 1945 bezet werd door de nazi’s. Op een paar minuten fietsen ligt een voormalig SS-nazi gevangeniskamp. Tijdens mijn wandelingen kom ik vaak langs een huis waar nazi’s in de kelder Joodse mensen ondervroegen en experimenteerden met marteltechnieken.
Er vindt nu ook een holocaust plaats. Mensen gedreven naar martelkampen. Massagraven en executies. Honderdduizenden weggevaagd en de teller loopt nog steeds. Die holocaust vindt plaats in Palestina, en deze keer bevinden Joodse mensen zich niet in de kampen. Wij halen de trekker over en lachen spottend terwijl gezinnen tegen de muur staan opgesteld.
De afgelopen week hebben veel mensen hun best gedaan om het verslag te corrigeren nadat een onmiskenbare zionistische desinformatiecampagne het duidelijk vals verhaal van 'antisemitische pogroms’ in Amsterdam had verspreid toen de Israëlische voetbalclub Maccabi naar de stad kwam. De propagandacampagne negeerde bewust het feit dat de ‘fans’ van Israël moslims terroriseerden, zich richtten op degene die solidariteit toonden met Palestina, en genocidale leuzen scandeerden zoals ‘Waarom zijn er geen scholen in Gaza? Er zijn geen kinderen meer!’ en veroorzaakte de dag voorafgaand de wedstrijd gewelddadige verwoestingen in de stad.
'Israëliërs', gewapend met metalen pijpen, zwierven in bendes door de straten, waarbij ze de plaatselijke bevolking lastigvielen en bespuugden, taxichauffeurs aanvielen, Palestijnse vlaggen neerhaalden en vooral moslims en Arabieren aanvielen. Toen leden van de gemeenschap terugvochten tegen dit racistische geweld, rapporteerde een georkestreerde media en politieke campagne in heel Euro-Amerika deze sociale verdediging ten onrechte als een ‘Jodenjacht’ en een ‘Kristallnacht’ aanval op Joden.
De media en de politici, waaronder de vestigingskoloniale presidenten en premiers Biden en Trudeau, verenigden zich om schaamteloos tegen het publiek te liegen over de gebeurtenissen in Amsterdam. Ze brachten gecoördineerde verklaringen waarin ‘Israëlische’ aanstichters werden omgedoopt tot onschuldige slachtoffers en veroordeelden ‘antisemitische aanvallen’ die volgens Biden ‘een weerspiegeling waren van donkeren momenten in de geschiedenis waarin Joden werden vervolgd’. Werd het geweld tegen Arabieren en moslims in Amsterdam ‘pogroms’ genoemd of veroordeeld? Natuurlijk niet, de slachtoffers waren moslims. Denkbeeldig ‘Joods slachtofferschap’ is belangrijker dan echte aanvallen op Arabieren, moslims en Palestijnen. Dat is de aard van het zionisme.
De Nederlandse regering - een directe partner in de aanhoudende Palestijnse genocide - voerde vervolgens een buitensporig verbod in op protesten, waarbij degenen die het bevel overtraden massaal werden gearresteerd en in elkaar geslagen. Nu debatteert de staat over een totalitaire wet die ‘antisemitisme’ zou definiëren als terrorisme en het Nederlands staatsburgerschap zou ontnemen aan degen die schuldig bevonden zijn aan deze ‘misdaad’ - een overduidelijke poging om Arabieren en moslims die zich verzetten tegen het nazi-zionisme te criminaliseren.
Deze gecoördineerde bewapeningen van verzonnen ‘antisemitisme’ beweringen is niets nieuws - het is het welbekende media draaiboek waarmee zionisten op pad gaan om de aandacht af te leiden van de voortdurende koloniale genocide, zichzelf te beschermen tegen aansprakelijkheid en de onophoudelijke exclusieve slachtofferkaart te trekken terwijl ze gezinnen in de bezette Palestijnse gebieden massaal vermoorden. Om vanwege antizionisme als ‘antisemitisch’ of ‘terrorist’ te worden beschouwd, is een instrument van geweld waarbij iemand het slachtoffer kan worden van gewelddadige invallen, deportatie, mishandeling, ontslag, doxxing, arrestatie en dood.
Voor alle duidelijkheid: het is 2024 en er is geen ‘crisis van antisemitisme’ in Nederland, net zoals er geen ‘crisis van antisemitisme’ over de universiteitscampussen raast: er is een (door Nederland gesteunde) Israëlische holocaust op Palestina, wijdverbreide geïnstitutionaliseerde islamofobie en anti-Arabisch racisme in Euro-Amerika, en de zionistische propaganda die dit koloniale geweld wereldwijd in stand houdt.
De Shoah was een Europese misdaad tegen het Joodse volk. Zoals Abdaljawad Omar bespreekt in zijn cruciale lezing ‘Duitsland, het zionisme en de politiek van schuld’, projecteren zionisten het beeld van de nazi’s op Palestijnen en Arabieren, en vertellen de wereld vervolgens dat ze te maken hebben met een ‘antisemitische aanval’ afkomstig van de mensen die ze bezetten en doodmartelen in detentiekampen.
Het is niet de schuld van de Palestijnen dat de mensen die hun land kwamen stelen en hun families vermoorden, zich identificeren als Joods. Het is niet de schuld van de Nederlandse moslims dat de bendes die hun families in Amsterdam op racistische wijze terroriseren, zich identificeren als Joods. Dat is niet de reden waarom ze het doelwit zijn. Een Joodse fascist is nog steeds een fascist, een Joodse racist is nog steeds een racist, en een zionist van welke achtergrond dan ook is een nazi.
Toen in Amsterdam 'Israëliërs' naar de stad kwamen om hun racistische en religieuze terrorisme te verspreiden, vocht de gemeenschap terug en dat juich ik toe. Waarom zou jij of ik dat niet doen? Dat is een daad voor veiligheid en bescherming van de gemeenschap. Het is antifascisme in actie. Het doet wat de koloniale staat niet kan en niet wil doen. Het eert de Joodse martelaren die in 1940 door fascisten in de straten van Amsterdam werden opgepakt voor vernietiging. Het is een keiharde afwijzing van zowel de meedogenloze zionistische holocaust in Palestina als de terreur op moslims en Arabieren in onze gemeenschap.
Ik wens dat mijn Joodse broeders het nazi-zionisme ook met dit niveau van urgentie en geweld zouden confronteren. Dus ik berisp niet alleen het valse “pogrom” verhaal, ik eer en respecteer ook de leden van de gemeenschap die het nazi-zionisme met geweld uit de straten van Amsterdam hebben verdreven.
De Nederlandse staat is van nature koloniaal, racistisch en islamofoob en draagt actief bij aan de zionistische genocide in Palestina. De 'Israëlische’ militaire aanvalshonden die Palestijnen zoals Muhammed Bhar verminken en doden, worden getraind en geleverd door Four Winds K9 in Nederland. De Nederlandse staat is ijzersterk toegewijd om het zionisme te steunen, waarbij miljoenen euro’s zijn geïnvesteerd in wapencontracten met 'Israël'.
Het gesystematiseerde racistische geweld van de Shoah, het mogelijk maken van de Palestijnse holocaust en de alomtegenwoordige systemische discriminatie van Arabieren en moslims, zijn geen afwijkingen voor landen als Duitsland en Nederland. Het zijn eerder natuurlijke verlengstukken van de lange gewelddadige koloniale erfenis van Nederland, zoals verwoord door Joseph Massad.
De Nederlandse staat - gebouwd op slavernij en kolonialisme - is wit supremacist en sadistisch bruut tot in de kern: vraag dat maar aan de inwoners van Suriname, Indonesië, Zuid Afrika en Curaçao. Vraag het maar aan de afstammelingen van tientallen tot slaaf gemaakte Afrikanen die tijdens de trans-Atlantische slavenhandel werden ontvoerd en op Nederlandse slavenschepen werden gedwongen.
Witte suprematie, kolonialisme, anti-zwartheid, islamofobie, en genocide zijn in het DNA van Nederland gebrand, zodat een fascistische partijleider als Geert Wilders inderdaad het eerlijkste gezicht is van dit land. Hetzelfde geldt voor Netanyahu en Trump: geen uitzonderingen, maar spiegelreflecties van de inherente, onvervormbare ziel van deze verrotte naties. En natuurlijk is elk van deze fascisten een fanatieke zionist. In dit hoofdstuk van de geschiedenis is het zionisme een ideaal ideologisch voertuig voor koloniale overheersing, perfect passend bij de samenloop van voortdurende wit supremacist politieke bezigheden die dateren uit 1492, zoals verwoord door geleerde-activist Dr. Mohamed Abdou en Dr. Linda Quiquivix.
Het is ook opvallend dat veel van de mensen die in onze straten tegen het racistische zionisme vochten, Nederlandse Marokkanen zijn. Er bestaan specifieke, heftige, racistische en islamofobe vooroordelen tegen Marokkanen die in dit land wijdverbreid zijn. De heersende Nederlandse cultuur is diep anti-zwart, islamofoob, xenofoob, en anti-Arabisch. Zowel liberale als conservatieve witte Nederlanders zijn maar al te goed bereid en voorbereid om berichten in de media te geloven waarin Arabieren en moslims in het algemeen, en Marokkanen in het bijzonder, worden belasterd. Dit is tenslotte een land waar het nog steeds gebruikelijk is voor witte mensen om in december onbeschaamd als ‘Zwarte Piet’ Blackface op straat te gaan.
Het is dus geen verrassing dat het gesprek onder Nederlandse politici deze week ging over de vraag of Marokkanen “niet goed integreren in de Nederlandse samenleving” – fascistische racistische retoriek die bekend zou moeten klinken bij Europese Joden die ooit ook als een interne raciale onderklasse werden beschouwd. In werkelijkheid hebben joden en moslims een gemeenschappelijke vijand: het wit supremacist christelijk imperium. Maar de meeste Joodse mensen hebben die strijd opgegeven en hebben in plaats daarvan gekozen om zich aan te sluiten bij ‘de wereld van het bovenstaande’ – de witheid en de koloniale machtsstructuren in de vorm van het zionisme.
In alle opzichten is de staat ‘Israël’ een Euro-Amerikaanse militaire basis met een keppeltje. Gemodelleerd naar de genocidale Amerikaanse vestigingskolonie (het bezette Turtle Island), is ‘Israël’ een terroristische staat bevolkt met Joodse menselijke schilden, gehuld in de liberale valse attributen van ‘moderniteit’ ‘democratie’ ‘mensenrechten’ en natuurlijk ‘Joods toevluchtsoord’. Wij als Joodse mensen treden op als voetsoldaten voor het wit supremacist imperium in bezet Palestina: ‘Israëliërs’ vermoorden, verkrachten, martelen, bezetten en kraken het gestolen land, waarbij hun aanwezigheid functioneert als knuppels voor de uitbreiding van het Euro-Amerikaanse imperium over de ruggen van Palestijnen en anderen aan de overkant van de Levant.
Zionisten verdraaien, schenden en bewapenen historisch Joods lijden voor hun eigen fascistisch gewin. Ze spugen in het gezicht van onze voorouders die met daadwerkelijke pogroms te maken kregen. De gevaarlijke en wijdverbreide inzet van valse ‘antisemitisme’ beweringen is niet alleen maar retoriek; het heeft een dodenaantal. Deze propaganda produceert instemming en cognitieve dissonantie voor de zionistische genocide op Palestina, en fungeert niet alleen als afleiding, maar ook als pretens om moslims en Arabieren wereldwijd te criminaliseren, straffen en vermoorden. De volledige omdoping van ‘Israël’ tussen slachtoffer en dader is niets nieuws voor de Palestijnen, die alle details van dit draaiboek gedurende meer dan een eeuw van zionistische vestiginskoloniale slachtingen hebben ervaren in naam van ‘Joodse veiligheid’.
De meeste Joodse mensen in Nederland zijn, net als ik, witte Asjkenazische Joden. Het is 2024, onze witheid betekent dat we ons door de wereld bewegen met een raciaal gemak dat eenvoudigweg niet wordt gegund aan zwarte, Arabische, moslim- en andere gekleurde mensen in Nederland, die vaak te maken krijgen met geïnstitutionaliseerde profilering, discriminatie, criminalisering en geweld.
Zionisten veroorzaken en zaaien opzettelijk ‘antisemitische paniek’ onder Joden om hun terroristische staat te rechtvaardigen, de Joodse loyaliteit aan ‘Israël’ te behouden en de kraan van nieuwe kolonisten stromend te houden. ‘Israël’ gebruikte deze tactiek in het begin van de jaren vijftig toen zionistische terroristen joodse locaties in Irak bombardeerden om Iraakse joden angst aan te jagen, zodat zij hun gemeenschappen zouden verlaten om zich in ‘Israël’ te vestigen. Als etnisch-supremacistische kolonie vecht ‘Israël’ altijd om wat het een ‘bevolkingsoorlog’ tegen de Palestijnen noemt te winnen – zij zijn een opkomende vestigingskolonie en hebben aantallen Joodse mensen nodig om het land te bezetten, anders zullen de Palestijnen terugkeren om hun gestolen huizen terug te vorderen.
‘Israël’ heeft veel kolonisten verloren in het afgelopen jaar en natuurlijk hebben Israëlische functionarissen, te midden van de ‘antisemitismecrisis in Amsterdam’ campagne, wereldwijd oproepen gedaan aan Joden om ‘naar Israël te verhuizen’, waarbij ze beweren dat het te gewelddadig is voor Joden om in Europa te blijven wonen. De ‘veiligheid' die de zionisten de Joodse kolonisten bieden, zal altijd een schijnveiligheid zijn, omdat deze is gebouwd op koloniale onteigening in de rook van een luchtaanval op de massagraven van Palestijnen. Maar zelfs als het zionistische project ons “veiligheid” zou kunnen bieden (niet mogelijk), is de vestigingskolonie van ‘Israël’, net als alle vestigingskolonies, vanuit principe moreel niet te rechtvaardigen. Dankzij het Palestijnse volk en hun voortdurend gewapend verzet zijn de dagen van “Israël” geteld. Er bestaat geen formatie van het zionisme of “Israël” die in een rechtvaardige toekomst bestaat.
De ‘Israëliërs’ kwamen naar Amsterdam en maakten iets mee dat ze niet gewend zijn: de gevolgen van hun daden. Hun gewelddadige kolonie pleegt een onuitsprekelijk gruwelijke, eeuwenlange genocide, ze terroriseren onze buurten op racistische wijze, en veel van deze ‘onschuldige voetbalfans’ dienen als actieve terroristische soldaten in de IOF. Ze vermoorden kinderen en stappen vervolgens in het vliegtuig om van een voetbalwedstrijd te genieten. Zionisten zijn nazi's en zouden geen vrede moeten hebben zolang Palestina vergaat. “This is for the children, motherfucker.”